Agnes: Martha’ s snoepjesconfituur

Ik kom uit Passendale, uit een groot gezin. We hadden een grote moestuin. Er werd elke dag veel en goed gekookt. Mijn moeder Martha had als jong meisje 'gediend' en zei dat ze daar veel had geleerd. Het eten dat op tafel kwam moest in orde zijn, gezond en minder maar beter! 

En als kind moest ik natuurlijk meehelpen: erwten doppen, bonen plukken, tomaten inleggen, confituur maken. Ik was daar niet zo in geïnteresseerd, maar toen ik zelf kinderen kreeg kwam alles weer terug.

Ik kook heel graag oer-Vlaamse gerechten, maar door mijn connectie met Marokko en Azië zijn veel invloeden van daar in mijn dagelijkse keuken geslopen. Het was demax om in die lokale keukens te mogen vertoeven en proeven!

Mijn pot-up is vooral een zomerse confituur van rabarber en sinaasappel.

Sinaasappel is alomtegenwoordig in Marokko en rabarber is iets typisch van onze contreien. In mijn herinnering deed mijn moeder bijna in alle confituren rabarber. Ook haar confituur met rabarber, abrikoos en sinaasappel.

Later heb ik dit heruitgevonden en maakte een mooie gele confituur van gepelde rabarber met sinaasappel en vooral ook de gekonfijte sinasschilletjes: de  ‘snoepjes’ die door de kinderen uit de pot werden gevist.

En die rabarberschillen gooi je niet weg, je kan daarvan een lekker drankje maken. 

Solidariteit begint voor mij bij het bewust worden dat veel mensen niet meer mee kunnen, en te gemakkelijk schuiven we de verantwoordelijkheid hiervan in de schoenen van de meest kwetsbaren zelf. Dat is onzin. Niet iedereen is met een gouden lepeltje in de hand geboren en niemand kiest armoede, in welke vorm dan ook. En ja, het is zeer complex, en moet op vele niveaus structureel aangepakt worden.

Individueel een steentje bijdragen is misschien een druppel op een hete plaat. maar onderschatten we de grote impact niet van vele druppels? 

Solidariteit creëert medemenselijkheid, verzacht de scherpe randjes, verstevigt de maatschappij. Daar kunnen wij allen daar toch alleen maar goed bij varen!