Parkbos

Naar het schijnt (het is een verhaal van alle tijden) hingen vroeger geen bladeren aan de bomen, zodat het enige verschil tussen de takken en de wortels eruit bestond dat de takken in de lucht en de wortels in de grond staken.

Toen een visser niet terugkwam van de zee, hing zijn vrouw aan elke tak van elke boom elke avond één brief waarin ze elke millimeter van haar eigen lichaam beschreef, elke zucht, elke traan en elke droom die ze voor hem bewaarde, in de hoop dat hij op een ochtend terug zou komen. Toen alle takken vol brieven hingen, stapte de vrouw in haar trouwjurk het water in. Sinds die dag hangen bomen vol bladeren. Neem plaats in het bos. Kijk omhoog. Lees de woorden uit de brieven die de vogels met hun vleugels in de lucht schrijven.