Marta’ s Chili’ s

Ik kom uit Nicaragua en groeide op in de stad Jalapa. Door de liefde ben ik in 2017 vanuit Jalapa aangespoeld in Oostende.

Ik groeide op in een arm gezin, mijn mama maakte enkel basisgerechten zoals tortilla’ s, rijst, bonen en soep. Als kind moest ik dagelijks meehelpen in de keuken. Terwijl mijn mama buiten werkte maakte ik soep of kookte bonen en/of rijst. Vanaf mijn zeven jaar kookte ik zelfstandig voor de familie, we waren een gezin van 9.

Mijn mama zei nooit of het lekker was of niet. Ze gaf nooit commentaar, ze wilde gewoon eten op tafel en ik moest daarvoor zorgen.

Ik was vijftien toen ik thuis ben weggegaan. Onmiddellijk zocht ik werk in de grote stad. Een dame gaf me werk in een bejaardentehuis. Ik moest er diverse huishoudelijke taken doen zoals strijken, wassen, poetsen, koffie zetten en uiteraard ook koken. Tijdens die periode leerde ik heel veel nieuwe gerechten en producten kennen. Ik mocht er eens echte soep maken, vlees bereiden, fruit in desserts verwerken, … Allemaal producten die ik niet kende. Nadien werd ik huishoudster en ben ik op verschillende plaatsen gaan werken. Bij veel gezinnen moest ik ook inslapen om te zorgen voor de kinderen, het huishouden te doen, te strijken, wassen, …

Als huishoudster kom je bij verschillende mensen terecht. Iedereen had ook andere verwachtingen en smaken. Hierdoor heb ik heel veel verschillende zaken leren klaarmaken. Eén iemand wil zachte bonen of minder olie anderen net het tegenovergestelde. Ik moest dus telkens mijn gerechten aanpassen op basis van de persoonlijke smaken van de klanten. Nadien werkte ik in een restaurant met een dagelijks buffet. Daar maakte ik enchilladas, nacatamale, …

In Oostende leerde ik ook de Vlaamse gerechten kennen.

In mijn land staat chili overal op elke tafel. Het zou mooi zijn moest dit ook op alle Belgische tafels staan.

Solidariteit betekent voor mij: aan de kant van de mensen gaan staan om hen te begrijpen. Solidariteit is ook delen met elkaar.

Niet iedereen heeft dezelfde kansen. Sommigen krijgen geen kansen voor een beter leven en anderen grijpen hun kansen niet. In mijn land is er een gezegde: ‘Ze wachten tot er wat uit de hemel valt’. In Nicaragua is er een project waar ze water uit de grond pompen om het dorp van water te voorzien. Wie een wateraansluiting in zijn huis wenst moet meewerken aan het project. Zo krijgt iedereen in ruil water. Maar in mijn land zijn er mensen die niet willen werken, maar gewoon het water willen krijgen van het project. Dit is geen solidariteit. 

Ik praat hier uiteraard vanuit de ervaringen in mijn land. Hier in België heb ik ervaren dat het voor mensen uit andere landen goed is. Je krijgt hulp bij het leren en oefenen van de taal of bij administratie. Voor mij is er hier veel solidariteit, maar geen gelijkheid. De salarissen van veel mensen zijn nog steeds onvoldoende om alle onkosten te betalen.

Tijdens POT Up ervaarde ik ook solidariteit we werken samen als groep en iedereen helpt bij het bereiden van de POT Up’s.