Yolanda: Yol’s perenchutney

Ik ben bijna letterlijk geboren op de keukenvloer in het restaurant van mijn Nederlandse familie. Moeder werd naar het ziekenhuis gebracht terwijl nonkel in de potten bleef roeren en vader bleef bedienen. Klant is immers koning! 

Nadien groeide ik op in Antwerpen en spoelde later aan in Oostende.

Voor mij staat koken gelijk aan verwennen. Een mooie tafel, familie of vrienden errond en samen eten en drinken. Eten waarvan ik weet dat ze het lekker vinden. Ik kook op basis van de voorkeuren en smaken van mijn gasten.

Geen klassieke keuken, maar ik zet alles op tafel zodat iedereen kan proeven. Allemaal verschillende schaaltjes met kleine porties en je neemt wat je lekker vindt. Dit creëert meer interactie, vrije keuze en zo leer je als gastvrouw wat anderen lekker vinden. 

Ik kies bewust voor de vegetarische keuken, dus ik kook hoofdzakelijk met groenten. Het blijft zoeken, maar nu heb ik een repertoire van lekkere gerechten en blijf nieuwe zaken ontdekken. Dit zorgt voor een continue ontdekkingstocht in de keuken.

Koken was bij mij een late roeping. Ik was lang samen met een kok en heb toen lekker gegeten, maar de keuken was verboden terrein. Niet binnenkomen en niet in de potten kijken! Ik dacht altijd dat koken niks voor mij was, maar ik besefte dat ik mijn leven lang veel had 'gestolen' met mijn ogen. Nadien ben ik via trial en error zelf beginnen experimenteren en heb zo het koken al doende ontdekt. Een ontdekkingsreis die mij blijft inspireren en passioneren.    

Angstaanjagend dat de kloof tussen zij die veel hebben en zij die weinig hebben alsmaar groter wordt. Mijn vaststelling is dat veel mensen zich daar niet van bewust zijn, dat anderen dagelijks worstelen om gewoon maar hun boodschappen te betalen.

Weten dat ongelijkheid bestaat en het bespreekbaar maken, is daarom voor mij een eerste belangrijke stap richting solidariteit.